گوشه دنج
هر وقت بیشتر از اون که خوندی، نوشتی، به خودت شک کن!(محمدرضا زائری)گوشه دنج
هر وقت بیشتر از اون که خوندی، نوشتی، به خودت شک کن!(محمدرضا زائری)
خدا کند که بیاید ...
صبح بتی ازم پرسید : کی و توسط چه کسی از خواب بیدار شدی؟ گفتم : نه و نیم و توسط زنگ گوشی.حدس میزنم باور نکرد. چون بیدار شدن من توسط آلارم گوشی جزء اتفاقات نادر جهان است. بد نیست بدانید هم اتاقی هایم نسبت به آلارم گوشی من حالت تهوع عجیبی پیدا کرده اند ، چون بین ساعت 5 تا 5ونیم صبح حدود بیست بار این بنده های خدا را از خواب بیدار می کند اما کوچکترین تاثیری روی خود بنده که فاصله ی میلیمتری با منبع صدا دارم ندارد. این قضیه واقعا رفته روی اعصابم. سال گذشته که طبقه همکف بودم الهه طفلکی را مجبور کرده بودم از طبقه دوم بیاید بالای سرم و با تکان دادن بیدارم کند چون این روش تنها روشی است که تابحال روی سیستم عصبی من جواب داده ، اما امسال که به طبقه سوم مهاجرت کرده ام ، هنوز رویم نشده چنین درخواستی کنم (مدیونید اگر فکرکنید یک طبقه پایین آمدن و سپس برگشتن به بالا از نظر نتیجه نهایی فرقی ندارد با اینکه آدم اول یک طبقه بالا برود و بعد برگردد پایین). در هر صورت خود الهه هم فعلا ترجیح می دهد با تماس های مکرر در ساعت 5 صبح به هر نحو شده این بنده ی خدازده را بیدار کند. اما اگر شما فکرمیکنید که این روش تابحال جواب داده بخاطر این است که شما این طور فکرمیکنید! حدس میزنید پاسخ من در برابر این حرکت الهه تاکنون چه بوده ؟ چیزی نبوده جز فشردن کلید رد تماس.
چندوقت پیش یک مستند دیدم که وسطش صحنه جالبی داشت. طرف با آلارم گوشی بیدار میشد و آلارم را خاموش میکرد اما بلند نمی شد برود نمازش را بخواند، چرا؟ چون یک نفر با شنل سیاه و یک تبر دستش –یعنی شیطان - بالای سرش ایستاده بود و مرتب توی گوشش زمزمه میکرد که هنوز وقت هست و حالا بخواب و ... این قضیه ادامه داشت تا حتی وقتی طرف می خواست وضو بگیرد شیطان توی گوشش زمزمه میکرد که آب خیلی سرده و بی خیال اینجوری خوابت میپره و ... (پناه بر خدا ). دیدن این صحنه شکرخدا تاثیر خوبی برایم داشت ، مثلا تا مدتی وقتی صبح ها بلند میشدم با تصور این صحنه عین جِت از جایم میپریدم و ... ولی بکار بستن این روش منوط به این است که آدم با آلارم گوشی بیدار شود !! و بعد خاموش کردنش اگر خواست بخوابد شیطان را لعنت کند و از جایش بلند شود. اما مشکل من همانطور که گفتم چیزی ورای اینهاست! یعنی اساسا برای من بیدار شدن با آلارم گوشی یک قضیه تعریف نشده است.
باید دوباره همه پررویی ام را جمع کنم و از الهه بخواهم برای بیدار شدن کمکم کند. به قول شاعر گفتنی
" خداکند که بیاید"!!!
سلام :))
فکر کنم انقدر توی بلاگ دات آی آر هنوز ناشیم که به جای جواب دادن به کامنتتون زدم پاکش کردم :|
ولی بازم سلام :]
علیک سلام :)
راستش منم هنوز نفهمیدم این بلاگ اسکای از کجاش میشه پیوند گذاشت ؟!؟!
خوش اومدین :)
یادمه موقع امتحانام گوشی رو مینداختم دورترین نقطه اتاق و وقتی آلارم گوش خراشش شروع میشد مجبور بودم پاشم برم اونور اتاق و بیدار بشم :))
نهههههه من هنوز دلم نیومده چنین ستمی در حق خودم بکنم :))